Zbiórka całej załogi tym razem w Jarosławiu. Jedziemy przez przejście graniczne w Korczowej. Wybór był trafny, przekroczenie granicy nie zajęło więcej, niż pół godziny. Droga przez Janów (Iwano-Frankowe) gładziutka, jak nie na Ukrainie. Na naszej trasie dojazdu znalazła się Hodowica, niewielka wioska w pobliżu Lwowa. Wstępujemy tu, póki stoją jeszcze resztki kościoła.

Parafia katolicka w Hodowicy powstała przed 1498, a wraz z nią drewniany kościół parafialny, później wielokrotnie remontowany lub budowany od nowa. W latach 1751–1758 wzniesiono na jego miejscu nowy kościół w stylu późnobarokowym, ufundowany przez proboszcza z sąsiedniej Nawarii, ks. Szczepana Mikulskiego, kanonika lwowskiego. Kościół ten posłużył za wzór dla późniejszych budowli w Buczaczu, Brzozdowicach, Łopatynie, Rawie Ruskiej i Busku. Kościół zaprojektował oraz opracował wystrój wnętrza architekt lwowski Bernard Meretyn. Dekorację rzeźbiarską wykonał najwybitniejszy lwowski rzeźbiarz Jan Jerzy Pinzel przy współpracy Macieja Polejowskiego. Polichromię ścienną wykonał Aleksander Roliński. Wysoką klasę artystyczną prezentował ołtarz główny, wykonany ok. 1758, skomponowany z rzeźb rozmieszczonych na tle iluzjonistycznej, malowanej struktury architektonicznej. W 1856 jeden z mieszkańców wsi zakupił na Morawach i ofiarował kościołowi drzeworyt Matki Boskiej Bolesnej. Od tej chwili kościół w Hodowicy zaczęli nawiedzać pielgrzymi i wkrótce stał się sanktuarium maryjnym. W 1932 arcybiskup lwowski Bolesław Twardowski koronował obraz. W 1946 wysiedleni ze wsi Polacy zabrali obraz ze sobą. Obecnie znajduje się on w kościele św. Augustyna we Wrocławiu. W kościele Bożego Ciała we Wrocławiu znalazł się natomiast krucyfiks wyrzeźbiony przez Pinzla. W 1961 kościół został ostatecznie zamknięty. Większość znajdujących się w nim rzeźb przejęła w 1965 Lwowska galeria Obrazów. Obecnie znajdują się one w muzeum Jana Jerzego Pinzla urządzonym w 1996 w byłym kościele Klarysek we Lwowie. Najważniejsze z nich to Samson i Ofiara Abrahama. W 1974 kościół padł ofiarą pożaru, który pochłonął dach i większość sklepień. Od tamtego czasu pozostaje w stanie ruiny.
^{(Oprac. na podstawie pl.wikipedia.org)}

Obok kościoła znajduje się wszechstronnie pobity eternitem budynek, z wyglądu przypominający kaplicę. We wsi jest także drugi, czynny kościół pw. św. Walentego. Według tabliczki na drzwiach, w niedziele odprawiana jest tutaj msza św.