Do Sękowca przez Sedlicę

Do Sękowca przez Nową Sedlicę 16-19 maja 2013 r.

Trasa: Czarna Górna - Lutowiska - Ustrzyki Górne - Wetlina - Cisna - Roztoki Górne - przeł. Ruskie Sedlo - Ruskie - Runina - Topola - Ulič - Uličské Krivé - Nova Sedlica - Zboj - Ulič - Kolbasov - Prislop - Jalova - Stakcin - Snina - Hostovice - Osadne - Balnica - Wola Michowa - przełęcz Żebrak - Rabe - Baligród - Żernica- Bereźniva Wyżna - Górzanka - Wołkowyja - Bukowiec - Terka - Studenne - Szczycisko - Zatwarnica - Sękowiec. Mapki: Dzień 1 Czarna - Nova Sedlica, Dzień 2 Nova Sedlica - Rabe, Dzień 3 Rabe - Sękowiec
Jadę rowerem do Sękowca na doroczne spotkanie wędrowców, związanych z bieszczadzkim forum internetowym. Aby nie jeździć rowerem po raz kolejny po tych samych drogach, na obrzeże Bieszczadów podjechałem samochodem. Obrzeże wyznaczyłem tym razem w Czarnej Górnej. Po drodze odwiedziłem jeszcze cztery cerkwie.
Hoszowczyk Hoszowczyk	Równia Równia	Rabe Rabe	Żłobek Żłobek
Maszynę zostawiłem w kąciku pustego parkingu przykościelnego w Czarnej Górnej. Złożyłem rozkawałkowany nieco rower i ruszyłem w drogę.
Czarna Czarna	Czarna Czarna	Czarna Czarna	Czarna Czarna
Aby za szybko do Sękowca nie przyjechać, pojechałem nienajkrótszą drogą. W Lutowiskach zauważyłem, że obok samochodu, pod krzyżem zostawiłem rękawiczki. Szkoda rękawiczek, ale i szkoda wracać się po nie do Czarnej. Z szybkością błyskawicy (czyli ok. 15 km/h) mijam Lutowiska, Ustrzyki, przełęcz jedną, Berehy, przełęcz drugą, Wetlinę, Smerek i docieram do do Cisnej. Parę obrazków z drogi, z kronikarskiego obowiązku, bo nic ciekawego z tak znanego odcinka bieszczadzkiej obwodnicy nie wymyślę.
Ustrzyki Górne Ustrzyki Górne	Ustrzyki Górne, schronisko Kremenaros Ustrzyki Górne, schronisko Kremenaros	40 lat temu był to bar Pulpit 40 lat temu był to bar Pulpit	przeł. Wyżniańska przeł. Wyżniańska
Brzegi Górne Brzegi Górne	Brzegi Górne Brzegi Górne	przeł. Wyżna przeł. Wyżna	Cisna Cisna
W Cisnej zatrzymuję się w celu uzupełnienie prowiantu. Trochę zapasów od razu zjadam w Lisznej, bo teraz będzie mocno pod górę. Droga z Majdanu do Roztok Górnych jest pięknie wyłożona nowym asfaltem. Powyżej Roztok, do granicy PL-SK jest trochę gorszy asfalt. Trochę stromo i praży słońce. I tak przed 15-tą docieram na Ruskie Sedlo.
Liszna Liszna	Liszna Liszna	Przełęcz nad Roztokami Górnymii, czyli Ruskie Sedlo Przełęcz nad Roztokami Górnymii, czyli Ruskie Sedlo	Ruskie Sedlo, tutaj wjeżdżam na Słowację Ruskie Sedlo, tutaj wjeżdżam na Słowację
W odległości kilku minut drogi od przełęczy stoi drewniana wiata, w której można się schronić przed deszczem a nawet przespać (na ławach i stole).
Ruskie Sedlo Ruskie Sedlo	Ruskie Sedlo Ruskie Sedlo	Schron turystyczny pod przełęczą Schron turystyczny pod przełęczą	Schron turystyczny pod przełęczą Schron turystyczny pod przełęczą
Pod przełączą znajduje się jedno ze źródeł Cirochy, obudowane kamienną studzienką. Kiedyś siedziała tu ceramiczna (czy plastikowa) żaba. Obecnie żaba leży i to niecała. Przetrwał za to w nienaruszonym stanie żelazny, emaliowany kubek, chociaż jego łańcuch da się bez trudu zdjąć z zabetonowanego gwoździa.
Wnętrze schronu Wnętrze schronu	Jedno ze źródeł Cirochy Jedno ze źródeł Cirochy	Przy źródle stary garnuszek i rozbita żaba Przy źródle stary garnuszek i rozbita żaba	Mocowanie garnuszka Mocowanie garnuszka
Z przełęczy zjeżdża się na południe do dawnej wsi Ruské, wysiedlonej w latach 80. XX w. z powodu ochrony sanitarnej położonego poniżej zbiornika wodnego "Starina".
Zjeżdżam do wysiedlonej wsi Ruskie Zjeżdżam do wysiedlonej wsi Ruskie	Ciekawy sposób układania ściętych gałęzi Ciekawy sposób układania ściętych gałęzi	Dawni mieszkańcy budują w Ruskiem małe, prowizoryczne domki. Dawni mieszkańcy budują w Ruskiem małe, prowizoryczne domki.	Inni stawiają stare autobusy. Inni stawiają stare autobusy.
W ostatnich latach dawni mieszkańcy stawiają w dolinie prowizoryczne domki, przyczepy campingowe, barakowozy, stare autobusy i inne cudactwa, służące jako letnie dacze.
Droga przez Ruskie, w centrum kadru barakowóz Droga przez Ruskie, w centrum kadru barakowóz	Ruskie, jeden z krzyży Ruskie, jeden z krzyży	Ruskie, cmentarz Ruskie, cmentarz	Przyczepa kempingowa, domek i nadwozie wojskowej sanitarki Przyczepa kempingowa, domek i nadwozie wojskowej sanitarki
We wsi pozostały kamienne krzyże i ładnie utrzymany cmentarz, ze świeżymi pochówkami, położony częściowo na stromym zboczu. Rzucają się w oczy ładnie wykoszone łąki, maleńkie ogródki, pielęgnowane stare sady. W dawnym centrum wsi znajdziemy również wiatę turystyczną oraz wygodne ujęcie wody.
Wiata turystyczna i miejsce biwakowe w centrum Ruskiego Wiata turystyczna i miejsce biwakowe w centrum Ruskiego	Przy drodze mnóstwo kwitnących bzów Przy drodze mnóstwo kwitnących bzów	Jedyny w miarę elegancki domek Jedyny w miarę elegancki domek	Ładnie wykoszone łąki, pielęgnowane niektóre sady Ładnie wykoszone łąki, pielęgnowane niektóre sady
Mój następny cel, to wieś Runina, jedna z najgłębiej położonych w tutejszych Bieszczadach (słow: Bukovské vrchy, czyli Góry Bukowskie). Z Ruskego do Runiny prowadzi niebieski szlak pieszy. Dla rowerzysty wygodniej jest przejechać pierwszy odcinek leśną droga szutrową a ostatni – drogą asfaltową (patrz - mapka). Przy wjeździe do Runiny witają mnie tablice z nazwą wsi w dwóch językach oraz herb wsi. Takie herby spotkam później we wszystkich mijanych wioskach.
Kolejna wioska, to Runina Kolejna wioska, to Runina	Runina ma taki sposób ochrony przed niedźwiedziem Runina ma taki sposób ochrony przed niedźwiedziem	Wiejskie nagłośnienie Wiejskie nagłośnienie	Runina Runina
W centrum wsi znajduje się wydajne źródło, które nigdy nie zamarza. Przy źródle zaspokajał pragnienie kot, który na czas mojego pobytu dyskretnie schował się w kąciku. Źródło obudowane jest obszerną wiatą, która służy również za przystanek autobusowy. Autobusy jeżdżą stąd do Sniny i do Nowej Sedlicy. Na pożegnanie z Runiną wizyta w cerkwi.
Źródło, które nie zamarza w zimie Źródło, które nie zamarza w zimie	Runina, cerkiew Runina, cerkiew	Runina, cerkiew Runina, cerkiew	Runina, chata Runina, chata
Dalsza trasa prowadzi przez Topolę, Kolbasov, Ulič, Uličské Krivé do Nowej Sedlicy. To wioska w samym północno-wschodnik kąciku Słowacji, w pobliżu styku trzech granic. W sumie pierwszego dnia przejechałem 127 km w poziomie oraz 135 m z górki (z tego 2126 m podjazdów i 2261 m zjazdów).
Topola Topola	Topola Topola	Kolbasov Kolbasov	Kolbasov Kolbasov
Ulič Ulič	Ulić Ulić	Uličské Krivé Uličské Krivé	Nova Sedlica, pension Kremenec, tu trafiłem na nocleg Nova Sedlica, pension Kremenec, tu trafiłem na nocleg
W Novej Sedlicy pozwoliłem sobie na luksus noclegu w „pensionie” Kremenec. Jeśli luksusem można nazwać pobyt w pokoiku, który miał powierzchnie zbliżoną do powierzchni mojego namiotu. Nocleg kosztował 8 euro. Jak szaleć, to szaleć, wziąłem jeszcze za 60 centów herbatę. Rano pojechałej jeszcze zobaczyć górną część wsi, potem zjazd tą samą drogą do Uliča, bo Nova Sedlica leży na końcu ślepej – z punktu widzenia transportu kołowego - drogi.
Sympatyczny pokoik miał powierchnię mojego namiotu Sympatyczny pokoik miał powierchnię mojego namiotu	Nova Sedlica Nova Sedlica	Nova Sedlica, nowa cerkiew (starej już nie ma) Nova Sedlica, nowa cerkiew (starej już nie ma)	Nova Sedlica, wiejski radiowęzeł Nova Sedlica, wiejski radiowęzeł
Po drodze oglądam nieliczne poletka uprawne w dolinie Zbojskiego Potoku, ogrodzone drutem kolczastym i chronione przez strachy oraz urządzenia szeleszcząco-dzwoniące. We wsi Zboj duże inwestycje z funduszy unijnych. Zbudowano m.in. kryty most a na ukończeniu jest budowa brukowanej ścieżki, wiodącej donikąd.
Nova Sedlica, ogrodzone drutem kolczastym poletko Nova Sedlica, ogrodzone drutem kolczastym poletko	Zboj, budujemy mosty Zboj, budujemy mosty	Zboj, budujemy ścieżki donikąd Zboj, budujemy ścieżki donikąd	Zboj Zboj
Drugi przejazd przez Uličské Krivé i zatrzymuję się pod wzgórzem cerkiewnym w Uliču, na które wywlekam - częściowo po schodach - rower.
Uličské Krivé, nowa cerkiew Uličské Krivé, nowa cerkiew	Uličské Krivé, stara cerkiew Uličské Krivé, stara cerkiew	Ulič, nowa cerkiew (starej już nie ma) Ulič, nowa cerkiew (starej już nie ma)	Ulič, widok ze wzgórza cerkiewnego Ulič, widok ze wzgórza cerkiewnego
W centrum miejscowości trafiam do parku, w którym postawiono miniaturki 9 okolicznych drewnianych cerkwi. Dwie z nich widziałem wczoraj, dwie zobaczę dzisiaj, dwie przeniesiono do skansenów, dwie nie istnieją. Następnym celem będzie więc wieś Ruski Potok, leżący przy ślepej drodze w bocznej dolinie a w niej piękna, drewniana cerkiew.
Ulič, miniatury drewnianych cerkwi Ulič, miniatury drewnianych cerkwi	Ulič - dawna tutejsza cerkiew Ulič - dawna tutejsza cerkiew	Cerkiew z Novej Sedlicy Cerkiew z Novej Sedlicy	Tablica informująca o galerii Tablica informująca o galerii
Ruski Potok Ruski Potok	Ruski Potok Ruski Potok	Ruski Potok Ruski Potok	Ruski Potok Ruski Potok
Wracam do głównej drogi Ulič-Stakcin i jeszcze kawałek jadę po wczorajszych śladach przez wieś Kołbasow. W tutejszej cerkwi przedświąteczne sprzatanie, dzięki czemu mogę zajrzeć do środka. We wszystkich wsiach, przez które przejeżdżałem, istniały radiowęzłowe instalacje nagłaśniające z głośnikami na słupach.
Ruski Potok, nowa cerkiew Ruski Potok, nowa cerkiew	Kolbasov Kolbasov	Kolbasov Kolbasov	Kolbasov, sprzątanie cerkwi Kolbasov, sprzątanie cerkwi
Kolbasov, ikonostas Kolbasov, ikonostas	Kolbasov, nowa tablica na przystanku Kolbasov, nowa tablica na przystanku	A niektóre tablce jeszcze czechosłowackie A niektóre tablce jeszcze czechosłowackie	Wiejskie nagłośnienie Wiejskie nagłośnienie
Teraz będzie ostry podjazd do wsi Prislop i na przełęcz Prislop, rozdzielającą dorzeczu Ubli i Użu (na wschodzie) od dorzecza Cirochy i Laborca (na zachodzie). I czuć było w nogach, że to nie byle jaka przełęcz.
Kolbasov, tu można przenocować Kolbasov, tu można przenocować	Prislop, przydrożne źródełko Prislop, przydrożne źródełko	Prislop Prislop	Prislop Prislop
Droga z Prislopu prowadzi w pobliżu zbiornika wodnego Starina na rzece Cirocha, jest on jednak dobrze ukryty w lesie i tylko chwilami widzę w prześwitach między drzewami błyski lustra wody. Zjeżdżam do skrzyżowania w pobliżu wsi Jalova. Znajduje sie tu symboliczny cmetarz, na którym swoje kamienie mają ludzie, którzy urodzili się we wsiach Gór Bukowskich, którzy tu żyli, lub w inny sposób byli związani z tym terenem. Różni to ludzie; jest i ksiądz, i zbójnik.
Prislop Prislop	Prislop Prislop	Jalova, Panteon Beskidzki Jalova, Panteon Beskidzki	Jalova Jalova
Z Beskidzkiego Panteonu podjeżdżam tam i z powrotem do wsi Jałowa, gdzie na schodach pięknej cerkiewki sjadam smaczny obiad (bułka z dżemem wiśniowym).
Jalova, Panteon Beskidzki Jalova, Panteon Beskidzki	Panteon Beskidzki, jedna z osób upamiętnionych Panteon Beskidzki, jedna z osób upamiętnionych	Jalova Jalova	Jalova Jalova
Odtąd bez zatrzymywania się przejeżdżam przez Stakcin, Sninę i Hostovice do Osadnego, ważnego punktu na dzisiejszej trasie.
Stakcin Stakcin	Hostovice Hostovice	Osadne Osadne	Osadne Osadne
W Osadnem odwiedzam cerkiew prawosławną a w niej tzw. kryptę czaszek. Znajdują się kości ok. 1600 żołnierzy, przeważnie rosyjskich, poległych w czasie I. wojny światowej. Potem udaję się do sklepu. Sklep, przy nim bar "Pohostinstvo u Borisa" prowadzi sympatyczny właściciel, Boris Ocetník. Można też tutaj zanocować.
Osadne Osadne	Krypta czaszek w Osadnem Krypta czaszek w Osadnem	Krypta czaszek w Osadnem Krypta czaszek w Osadnem	Osadne, sklep i pohostinstvo u Borysa Osadne, sklep i pohostinstvo u Borysa
U Borisa wypijam kawę, coś tam przegryzam, kupuje dwa piwa made by Pivovar Šariš i ruszam w drogę. Zaraz się zaczniep odchodzenie z rowerkiem pod górę. Bo zjechać do Osadnego to się może tędy da, ale wyjechania pod górę to sobie nie wyobrażam. Na dodatek przy wejściu na szlak widnieje znaczek z przekreślonym rowerem. Ale ja nie będę jechał, tylko idę z rowerem na spacer, to może nie będzie wykroczenie. Jest też przekreślony motylek i ptaszek. Czyli fruwać również nie wolno.
Osadne, Borys za barem Osadne, Borys za barem	Osadne Osadne	Osadne, rowerem dalej nie można Osadne, rowerem dalej nie można	Osadne Osadne
Jest w końcu granica. Tablica informacyjna w Osadnym wyceniała podejście na 1: 30, mnie zajęło to 1:20, więc tempo poruszania się kwalifikuje mnie do piechurów. I jest Balnica. Teraz będzie długo, długo w dół. Po drodze spotykam tabliczkę z informacją o pieszo-rowerowym przjściu granicznym. Czyli rowerzysta, jadący z Polski spodziewa się, że po przekroczeniu przejścia rowerowego będzie mógł się dalej rowerem legalnie poruszać. A kilka metrów za granicą spotka słowacki znaczek z przekreślonym rowerem.
Balnica Balnica	Balnica, schronisko i stacja kolejki Balnica, schronisko i stacja kolejki	Balnica Balnica	A od polskiej strony można rowerem? A od polskiej strony można rowerem?
Krzyże w dolinie Balniczki. Po dwudziestu paru minutach jestem w Woli Michowej. Niestety, za chwilę znowu się zacznie…
Balnica Balnica	Balnica Balnica	Balnica Balnica	Wola Michowa Wola Michowa
Ci się zacznie? Oczywiście podjazd pod przełęcz Żebrak! A potem, to już tylko w dół i w dół. W sumie drugiego dnia przejechałem 103 km w poziomie oraz 619 m pod górkę (2146 m podjazdów i 1 894 m zjazdów).
Z Woli Michowej na przełecz Żebrak Z Woli Michowej na przełecz Żebrak	Koniec wyjazdów pod górę na dzisiaj - przeł. Żebrak Koniec wyjazdów pod górę na dzisiaj - przeł. Żebrak	3 lata temu stał na przełeczy taki obelisk, dziś go juz nie było. 3 lata temu stał na przełeczy taki obelisk, dziś go juz nie było.	Wieczorem docieram do studenckiej bazy namiotowej Rabe Wieczorem docieram do studenckiej bazy namiotowej Rabe
Tłoku na bazie nie było. Na stole stała nienapoczęta flaszka a pod nią kartka z dedykacją. Baza namiotowa bez namiotów, obsługi i turystów jest bardzo smutna. Jednak samotne przebywanie tutaj też ma swój urok.
Na bazie dzisiaj nie ma tłoku Na bazie dzisiaj nie ma tłoku	Wprowadzam rower do budynku, Wprowadzam rower do budynku,	i zajmuję wygodne miejsce na pięterku i zajmuję wygodne miejsce na pięterku	To kołatki zżerają nogi od stołu To kołatki zżerają nogi od stołu
A na stole stoi butelka wina i kartka z dedykacją A na stole stoi butelka wina i kartka z dedykacją	Tak wyglądało z bliska wino Tak wyglądało z bliska wino	... a tak dedykacja ... a tak dedykacja	Butelki nie ruszałem, bo miałem sporo swoich zapasów Butelki nie ruszałem, bo miałem sporo swoich zapasów
Czas opuścić gościnne miejsce Czas opuścić gościnne miejsce	Wejście zasłania się kocem Wejście zasłania się kocem	Rower przy zejściu do wodopoju Rower przy zejściu do wodopoju	Uzupełniłnienie zapasu wody Uzupełniłnienie zapasu wody
Lubię takie dni. Wiem, gdzie dziś mam dojechać, jest to niedaleko, dróg do dojazdu jest wiele. Rano wyruszam z bazy w Rabem. Dolinę przelatuję migiem, zatrzymując się w dwóch nietypowych miejscach, by zrobić zdjęcia-pytajniki. Dlaczego w tak pięknym miejscu zobaczyć można takie paskudy? W drugim przypadku chodzi o ten duży ul z wybitymi szybami. W Baligrodzie uzupełniam zapasy. Przy sklepie jest stojak na rowery, ale zastawił go na dłużej ktoś, kto postawił tu Seata z karteczką „sprzedam”. Następnym celem jest Żernica.
Paskuda nr 1 w dolinie Rabego Paskuda nr 1 w dolinie Rabego	Paskuda nr 1 w dolinie Rabego Paskuda nr 1 w dolinie Rabego	W Baligrodzie ktoś sprzedający Seata na dłużej zablokował stojak dla rowerów W Baligrodzie ktoś sprzedający Seata na dłużej zablokował stojak dla rowerów	Jeszcze nigdy nie byłem w Żernicy Jeszcze nigdy nie byłem w Żernicy
Żernica jest obecnie posiadłością prywatną. To i dobrze, i źle. Dobrze, bo właściciel uporządkowałe teren, pomógł odbudować cerkiew. Źle, bo wszystkie drogi i dróżki są zagrodzone a wstęp na nie wzbroniony. A może zakaz ten nie dotyczy piechurów (i rowerzystów)?
Żernica Niżna, nowa kaplica Żernica Niżna, nowa kaplica	Żernica Niżna, ogrodzenie cmentarza Żernica Niżna, ogrodzenie cmentarza	Żernica Niżna, cerkwisko i cmentarz Żernica Niżna, cerkwisko i cmentarz	Cmentarz jest odkrzaczony i wykoszony Cmentarz jest odkrzaczony i wykoszony
Żernica Niżna, kaplica Żernica Niżna, kaplica	Żernica Wyżna, potok Ruchlin Żernica Wyżna, potok Ruchlin	Żernica Wyżna Żernica Wyżna	Żernica Wyżna, odbudowana cerkiew Żernica Wyżna, odbudowana cerkiew
Żernica Wyżna, odbudowana cerkiew Żernica Wyżna, odbudowana cerkiew	Żernica Wyżna, tu dawniej był PGR, dzis własność prywatna Żernica Wyżna, tu dawniej był PGR, dzis własność prywatna	Żernica Wyżna, wszystkie drogi zagrodzone szlabanami Żernica Wyżna, wszystkie drogi zagrodzone szlabanami	Żernica Wyżna, tu według mapy jest niezła droga Żernica Wyżna, tu według mapy jest niezła droga
Dalej moja trasa prowadzi do Bereźnicy Wyżnej. Na mapie droga znaczona jest nieprzerywaną linią, w terenie można się tylko domyślać, którędy kiedyś przebiegała. Po zejściu w dolinką ostatniego strumyka, wpadającego do Rychlina (dorzecze Hoczewki) na środku byłej drogi stoi słupek z napisem „Teren prywatny”. Po drugiej stronie tego samego słupka również widnieje taki sam napis. Czyli wkraczasz na teren prywatny idąc w stronę Bereźnicy oraz w stronę Żernicy. Jeśli znalazłeś się tu, a nie chcesz naruszyć dóbr prywatnych, powinieneś czym prędzej unieść się w górę i odlecieć gdzieś na drogę publiczną. Przeprawa przez tereny prywatne zakończyła się szczęśliwie i bez kłopotów dotarłem do cerkwi w Bereźnicy Wyżnej. Z Bereźnicy jadę w kierunku wzgórza Kiczura. Po drodze przejeżdżam przez smutne wysypisko ceramiczne – kawałki cegieł i kafli. W Bereźnicy jest już z o jeden piec mniej. Chyba od niedawna, może od wczoraj. Znad gruzu unosi się jeszcze dymny zapach wiejskiej kuchni.
Z jednej strony prywatny, z drugiej strony prywatny - pewnie pofrunę w górę Z jednej strony prywatny, z drugiej strony prywatny - pewnie pofrunę w górę	Bereźnica Wyżna, udało się bez przeszkód przejechac przez tereny prywatne. A tu - dziura w moście. Bereźnica Wyżna, udało się bez przeszkód przejechac przez tereny prywatne. A tu - dziura w moście.	Bereźnica Wyżna, cerkiew Bereźnica Wyżna, cerkiew	Bereźnica Wyżna, ktoś wczoraj rozebrał piec, jeszcze dymnie pachnie Bereźnica Wyżna, ktoś wczoraj rozebrał piec, jeszcze dymnie pachnie
Trzymając się najbardziej „wyjeżdżonej” drogi docieram do niewielkiej polanki, na której stoi sześciokątna wiata. Pod wiatą miejsce na ognisko, duży zapas drewna, ławki a nawet dwa fotele. Droga kończy się jednak na tej polance, to nie była moja droga. Wracam kawałek i odnajduję drogę właściwą. Łatwo ją było zgubić, bo nikt nią chyba nie jeździ. Jest zarośnięta i - mimo upału i suszy - błotnista. W pobliży szczytu Kiczury dojeżdżam do drogi opisanej na mapie jako „Ścieżka edukacji leśnej”. Znajduje się tu ogromny zespół szkółek leśnych. Teren jest ogrodzony, ale brama z informacją o zakazie wstępu – otwarta. Droga wiedzie przez szkółkę przez niecały kilometr, przy wylocie na Górzankę również jest brama.
Bereźnica Wyżna, nowa wiata w lesie Bereźnica Wyżna, nowa wiata w lesie	A pod wiatą opał, ławki a nawet fotele A pod wiatą opał, ławki a nawet fotele	Droga w stronę Górzanki Droga w stronę Górzanki	Górzanka, zespół szkółek leśnych Górzanka, zespół szkółek leśnych
Dojeżdżam do drogi z Baligrodu do Wołkowyi, potem do cerkwi w Górzance. Tu planowany jest krótki postój z przerwą obiadową. Postój okazał się nieco dłuższy. Z tylnego koła uszło powietrze. Po wymianie dętki uszło z niej także. Po załataniu tej ostatniej już nie uchodziło. Ale przerwa obiadowa (bułka z dżemem) też była.
A mogłem spokojnie przejechać tędy z Baligodu do Wołkowyji A mogłem spokojnie przejechać tędy z Baligodu do Wołkowyji	Cerkiew w Górzance. Tu planowany jest krótki postój z przerwą obiadową. Cerkiew w Górzance. Tu planowany jest krótki postój z przerwą obiadową.	Postój okazał się nieco dłuższy. Z tylnego koła uszło powietrze. Po wymianie dętki uszło z niej także. Postój okazał się nieco dłuższy. Z tylnego koła uszło powietrze. Po wymianie dętki uszło z niej także.	Po załataniu tej ostatniej już nie uchodziło. Ale przerwa obiadowa też była. Po załataniu tej ostatniej już nie uchodziło. Ale przerwa obiadowa też była.
W mijanych przeze mnie miejscach jest mnóstwo obiektów godnych pokazania i opisania. Gdybym jednak wszystkim poświęcił uwagę, to nigdy bym do Sękowca nie dojechał a relacji nikt by do końca nie przeczytał:) Toteż jeśli ktoś opisywanymi drogami i ścieżkami nigdy nie jeździł i nie chodził, niech wie, że jest tam wiele innych cudów, przeważnie opisanych w przewodnikach i zaznaczonych na mapach. A ja sobie piszę tylko o tym, co tym razem najbardziej utkwiło mi w pamięci. Zjeżdżam do Wołkowyi, przez nieuwagę podjeżdżam boczną drogą do Bukowca i z powrotem, potem już zgodnie z planem jadę do Terki. Stąd na przełęcz i zjazd do Studennego, potem w doline Sanu.
Podjeżdżam do Terki. Po lewej widać już przełęcz, na którą zaraz będę musiał się wtoczyć. Podjeżdżam do Terki. Po lewej widać już przełęcz, na którą zaraz będę musiał się wtoczyć.	Terka, na przełęcz skręcamy w lewo w tym miejscu: Terka, na przełęcz skręcamy w lewo w tym miejscu:	Terka Terka	Już na przełęczy. Na pn-zach., w dolinie Solinki, u stóp Monasteru widać Terkę. Już na przełęczy. Na pn-zach., w dolinie Solinki, u stóp Monasteru widać Terkę.
A to już widok na wschód i dawną wieś Studenne A to już widok na wschód i dawną wieś Studenne	Studenne, tutaj strzelają do zwierzątek Studenne, tutaj strzelają do zwierzątek	Przy zjeździe trzeba uważac na przeszkody Przy zjeździe trzeba uważac na przeszkody	Studenne, takie łopiany też mogą kryć niespodzianki. Studenne, takie łopiany też mogą kryć niespodzianki.
Na dole, przy moście na Sanie decyzja – jechać prawą (orogr.) stroną obok tarasu widokowego, czy przez Szczycisko i lewą stroną? Słońce jeszcze wysoko, pogoda piękna, wybrałem dalszą drogę, przez Szczycisko. Wypał węgla drzewnego po drodze. Trzeci dzień wożę ze sobą namiot a śpię na pokojach. W końcu trzeba go użyć! Stanął na łące nad Sanem, na tyłach leśniczówki w Sękowcu. To ten mniejszy, po lewej.
Szutrówka Szczycisko - Zatwartnica Szutrówka Szczycisko - Zatwartnica	Szutrówka Szczycisko - Zatwartnica Szutrówka Szczycisko - Zatwartnica	Sękowiec, przedwieczorny San Sękowiec, przedwieczorny San	Sękowiec, biwak nad Sanem Sękowiec, biwak nad Sanem
Do Sękowca przyjechało dzisiaj ok. 30 osób, uczestników internetowego forum bieszczadzkiego.
Spotkanie uczestników forum.bieszczady.info.pl Spotkanie uczestników forum.bieszczady.info.pl	Spotkanie uczestników forum.bieszczady.info.pl Spotkanie uczestników forum.bieszczady.info.pl	Spotkanie uczestników forum.bieszczady.info.pl Spotkanie uczestników forum.bieszczady.info.pl	San w Sękowcu San w Sękowcu
Niedziela, czwarty dzień. Jadę rowerem do Czarnej, tam rower na pokład "skody" i wracam do domu.
Sękowiec, śniadanko nad Sanem Sękowiec, śniadanko nad Sanem	Sękowiec, widok w stronę Smereka Sękowiec, widok w stronę Smereka	Przejechałem przez Otryt, od strony Polany coś dymi Przejechałem przez Otryt, od strony Polany coś dymi	Wypał w Polanie Wypał w Polanie
Rowerzyści lubią taki zestaw znaków Rowerzyści lubią taki zestaw znaków	Polana Polana	Sklep i bar w Polanie Sklep i bar w Polanie	Ten sam bar 40 lat wcześniej Ten sam bar 40 lat wcześniej
Polana, droga do Czarnej Polana, droga do Czarnej	Czarna Górna, parking w dawnym kamieniołomie Czarna Górna, parking w dawnym kamieniołomie	Czarna Górna Czarna Górna	Rowerem na przejście graniczne w Krościenku. Złośliwość znakarzy? Rowerem na przejście graniczne w Krościenku. Złośliwość znakarzy?
Czarna Górna, parking dzisiaj pełny. Czarna Górna, parking dzisiaj pełny.	Bo w kościele dzisiaj uroczystość. Bo w kościele dzisiaj uroczystość.	Dzieci mają Pierwszą Komunię św. Dzieci mają Pierwszą Komunię św.	I ja też udawałem fotografa I ja też udawałem fotografa

Utworzono za pomocą jAlbum 11.2.4, Matrix 9.5
(c) Wojciech Pysz - Creative Commons 3.0 BY-SA