Ukraina | Połonina Równa

Połonina Równa - dzień 3
<< Poprzedni dzień	▲ Powrót ▲		Następny dzień >>
Miejsce na biwak było wyśmienite. Do strumyka 30 metrów, obok stolik i ławeczka, miejsce na ognisko. Nic nie jeździ, nikt nie chodzi. Dzisiaj mamy "wdrapać się" na Połoninę. Jemy śniadanko (butelko po napojach zostały z wczorajszej kolacji), zwijamy namiot i w drogę. Jesteśmy na wysokości ok. 800 m, pozostało do pokonania niecałe 700m.
Toaleta poranna w potoku Toaleta poranna w potoku	Śniadanie Śniadanie	Zwijamy biwak Zwijamy biwak	Polana Prełuki Polana Prełuki
Pierwszy kawałek trasy wiedzie przez malowniczą polane Prełuka. Na jej górnym krańcu znajduje się tajemniczy, kamienny słupek ze starymi napisami oraz wygodne miejsce postojowo-biwakowe. Wyżej zaczyna się mocne podejście korytem potoku i stromymi ścieżkami. Zdjęć nie ma, jak w większości trudnych momentów.
Polana Prełuki Polana Prełuki	Polana Prełuki Polana Prełuki	Wędrówka dnem potoku Wędrówka dnem potoku	Połonina Równa Szałas pod Połoniną Równą
Wyjście powyżej górnej granicy lasu to przełomowy moment - w końcu pojawia się nasz cel. Dokoła rozległe widoki. I nareszcie da się na rowerach jechać!
Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa
Ze szczytu widok są jeszcze lepszy - 360° dokoła gór i dolin. I tylko sam spłaszczony wierzchołek Połoniny Równej to widok smutny.
Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa
W czasach Związku Radzieckiego funkcjonowała tu wojskowa baza rakietowa. Jej budowa nie została nigdy całkowicie ukończona. Pozostały po niej puste, wielkie budowle z kruszejącego betonu.
Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa
Ze szczytu szybko nas przepędziły pomruki nadchodzącej burzy i krople deszczu. Dróżka do Łumszorów nawet bez deszczu jest całkiem ciekawa, a zjazd nią po deszczu i z sakwami stwarza dodatkowe atrakcje. Wprawdzie można było zjechać betonówką przez Lipowiec, ale cóż to za atrakcja jechać drogą, którą da się przejechać samochodem. W Łumszorach okazało się, że jedziemy już prawie cały dzień, na liczniku jest tylko 20 kilometrów. W poziomie, bo licznik tego w pionie nie pokazuje. Mamy asfalt pod kołami, trzeba trochę nadgonić statystyki – rura w dół! Jedna wioska, druga wioska, kolejna wioska, Pereczyn, ufnasta wioska, kolejna wioska, Małyj Bereznayj, ostatnie zakupy na Ukrainie, obowiązkowa przerwa na granicy – pewnie ze 13 minut – i nagle skończyły się dziury w asfalcie i rower tak jakoś cicho zaczął się toczyć. Zdjęć z tego odcinka nie ma.
Połonina Równa Połonina Równa	Połonina Równa Połonina Równa	Łumszory Łumszory	Łumszory Łumszory
Krótka narada – wracamy do cywilizacji zachodniej, trzeba się umyć i przespać w łóżku. Jedyne miejsce na nocleg, o którym można się dowiedzieć, to motorest Milka w Ubli. Wygląda całkiem sympatycznie. Na tablicy z menu na dziś widnieje piwo Šariš (i jest to jedyna pozycja w menu, nie licząc małego piwa Šariš). Cena dostępnego pokoju jest jednak taka, że starczyłoby nam funduszy tylko na jedna osobę, o piwie Šariš nie wspominając. A jutro jeszcze jeden dzień na Słowacji. Cóż, znowu będzie namiocik i potoczek. Jedziemy dalej. Za Ublą rozwidlenie dróg – w lewo główna do Stakčína przez Ladmirov, w prawo do Stakčína przez Klenovą. Przy skrzyżowaniu stoją policjanci. Gapią się przez lornetkę i jedzą czekoladę. Stajemy na chwilę, by zasięgnąć języka. Rozmowa toczy się stylo dowolnym. My pytamy o miejsce do spania a oni z zapałem opowiadają, żeby nie jechać przez Klenovą i Kalna Roztokę, bo tam dużo gór. A za główną drogą tez jest wielka góra, ale tylko jedna. Poza tym, jako turystów, pewnie zainteresuje nas obserwatorium astronomiczne, które będzie po drodze na przełączy Kolonickie Sedlo. Jacyś ci policjanci radośni i nierealni. Może nie maja zegarków, ale nawet bez obserwatorium astronomicznego widać, że słoneczko się chowa a deszcz wisi w powietrzu. Jedziemy w górę rzeczki Łuh. Po obu stronach drogi jakieś podmokłe łąki, ani jednej bocznej dróżki, która można by zjechać gdzieś z asfaltu i poszukać miejsca na biwak. I tak mija 8 kilometrów a my jesteśmy na Kolonickim Sedle i widzimy obserwatorium. W pobliżu jest parking i polanka. Na camping to nie wygląda, ale chyba nas stąd nie wygonią. Pukamy, wychodzi gospodarz. Pytamy, czy tu jest „taborisko”. Nie ma. A czy można „postaviť stan”. Nie można. Ale po co wam stawiać stan, jedźcie do Kolonicy „ubytovať sa”. A jak znaleźć to Ubytovanie? Jak zjedziecie do wsi, stańcie przy potravinach i spytajcie. Potraviny było już dawno zamknięte, na dodatek pan potravinovy już spał. Gdy nas zobaczył, kazał zaczekać, ubrał się i wyszedł przez sklep. Najwyraźniej z nadzieją, że przyjechaliśmy na zakupy. Gdy jednak usłyszał, że my tylko chcemy spytać o nocleg, nie tylko nie zmartwił się ale nawet jakby się ucieszył, że może nam w czymś pomóc. Ubytovanie to będzie u Chomanič’a. Pół kilometra prosto, potem w lewo na mostek, za mostkiem w prawo i tam spytać. Dziękujemy, jedziemy pół kilometra, jest mostem. Przed mostkiem dojeżdża do nas jakiś VW Transpoprter. Kierowca – widząc, że się rozglądamy - zatrzymuje się i pyta, czego szukamy. Noclegu – no to jedźcie za mną. To był właśnie pan Chomanič, prowadzący gospodarstwo agroturystyczne. Dojechaliśmy w samą porę, bo za chwilę zrobiło się ciemno i lunęło. Zdjęć z tego odcinka nie ma.
Ubla, przejście graniczne Ubla, przejście graniczne	Ubla Ubla, motorest Milka	Kolonica Kolonica, Agroturystyka "Pohoda"	Kolonica Kolonica, rowery zaparkowane
W gospodarstwie było pusto. Mieliśmy do wyboru jeden z trzech pokoi. Pod prysznicem była ciepła woda a w kuchni gorąca herbata. Wieczorem gospodarze zaprosili nas na symbolicznego kielicha, opowiedzieli troche o sobie, troche o okolicy. Często jeżdżą do Polski, szczególnie do zaprzyjażnionych "agroturystyk" w Bieszczadach. Pan Józef grywa też na różnych ludowych instrumentach. Zgodził się nawet pozować do zdjęcia z instrumentem. Prawdopodobnie można wypożyczyc tu rowery, bo stoi ich cały rządek. Gospodarze planują utworzenie małego muzeum dawnych narzędzi oraz warsztatu tkackiego.
Kolonica Kolonica	Kolonica Kolonica	Kolonica Kolonica	Kolonica Kolonica
Połonina Równa na mapie Bieszczady Wschodnie wyd. Ruthenus i nasza trasa. Kliknij na mapce, by zobaczyć większą w nowym oknie.
Zdjęcia i teksty: Wojtek Pysz. Wykorzystanie dozwolone z podaniem źródła na zasadach Creative Commons.